Śruba sześciokątna dzieli się na trzy stopnie: A, B i C

Istnieją dwa rodzaje połączeń śrubowych: zwykłe połączenia śrubowe i połączenia śrubowe o dużej wytrzymałości. Zwykłe śruby są klasyfikowane w klasach A, B i C.

Klasy A i B to śruby udoskonalone, a klasa C to śruby surowe. Udoskonalone śruby klasy A i B mają gładkie powierzchnie, dokładne wymiary, wysokie wymagania dotyczące jakości otworów, skomplikowaną produkcję i montaż oraz wysokie ceny, które są rzadko stosowane w konstrukcjach stalowych. Różnica między udoskonalonymi śrubami klasy A i B to tylko długość trzonu śruby. Śruby klasy C są zwykle stosowane w połączeniach rozciąganych wzdłuż osi trzpienia, a także w połączeniach ścinanych konstrukcji drugorzędnych lub do tymczasowego mocowania podczas instalacji.

Ponieważ głowice filarów są najczęściej wymagane do produkcji śrub, większość stali do śrub jest Drut do nagłówka na zimno . Wraz z rozbudową wyposażenia do pirsów zimnych lub dużą szybkością produkcji rosną również wymagania dotyczące stali pirsów zimnych. Śruby pełnią w mechanizmie rolę łącznika, mocowania, pozycjonowania i uszczelniania. Z wyjątkiem prostych śrub pozycjonujących, Śruba sześciokątna jest wstępnie dokręcony podczas montażu i dlatego podlega statycznym obciążeniom rozciągającym. Niektóre śruby, takie jak śruby korbowodu, śruby głowicy cylindrów itp., są zwykle poddawane dodatkowym obciążeniom osiowym rozciągającym (przemiennym), poprzecznym obciążeniom ścinającym (przemiennym) lub wynikającym z tego złożonym obciążeniom zginającym, a czasami obciążeniom udarowym. Zwykle dodatkowe poprzeczne obciążenie przemienne spowoduje poluzowanie śruby, osiowe obciążenie przemienne spowoduje pęknięcie zmęczeniowe śruby, a osiowe obciążenie rozciągające pod wpływem czynnika środowiskowego spowoduje opóźnione pęknięcie śruby.